29 July 2017

Jasna Šamić - POETEKA - TIRANA IN BETWEEN - Writer in Residence Programme - TRADUKI

Jasna Šamić

 

QYTETI  I  LINDJES

 

Duket sikur çdo gjë kalbet

Dhe mendja jote rëndon

Thithur nga kujtesa

E qytetit të transformuar

Në një pus ku

Dukatët e hajdutëve dhe

Lakenjtë e së keqes shkëlqejnë

Ku martirët krekosen

Për burgun e tyre të dhimbjes

 

Shpirtra të përgjakshëm

Kqyrin në heshtje

Lakenjtë e së Keqes

Dhe dukatet e tyre

 

Duket se çdo gjë kalbet

Përveç:

Lakenjve e së Keqes

Dhe dukateve të tyre

 

                        (Sarajevë)

 

 

  

URA

 

Para se të ishte e bardhë, ishte gri

Para se të ishte e fortë, ishte si një valë

Përa se të ishte një ylber, ishte një shteg i dallgëzuar mes dy fortesash

Dhe shtatëmbëdhjetë shtëpi ku jetuan

Një beqar dhe Mostari

 

Sulltani i ofroi qytetit një urë -

Një ylber -

francezi tha: Është më madhështore se Harku i Triumfit

italini: Është më e fortë se Rialto

turku: Është më e lartë se një minare

Dhe arabi tha: Kjo është një deve e bardhë

 

Poeti shkroi: Kjo është një mjellmë me qafë të përkulur

Një pulëbardhë me krahë të hapur

Mali me borë

Mbi lumë

 

Për shekuj me radhë pulbardhat ulen

Në shpinën e devesë, ngjyra e borës,

Për shekuj  pulëbardhat ngrihen

Nga shpina e devesë drejt Narentas

Përkunden nën devenë e bardhë

qetë dhe etshëm

Ngjyrë nefriti

 

Kur barbarët e sulmuan

Ylberi u bë pasqyrë e thyer

Shpina e devesë - anije e mbytur

Harku – pishtar akulli

Krahët e pulëbardhave - dy duar të prera

Midis dy anëve:

Një plagë



RAPSODIA E NJU JORKUT

 

Gjatë asaj vjeshte

Nju Jorku u spërkat

Nga zjarri

Dhe ketrat në Central Park

U pagëzuan nga ndryshku

Ndërsa po shkoje në pelegrinazhin

E Bukurisë

 

Ti po zbuloje të shkuarën tënde -

Natyrën tënde, të cilën tashmë e njihje-

dhe që e kishe shtypur me këmbë.

 

Gëzimi derdhet nga pemët

Zhytur në flakë

Dhe shpërndahet si një ylber mbi qiell

Mbi degët dhe mbi

Shtigjet e Parkut

Njëlloj si një urë përmes oqeanit

Dhe kohës

 

Si Gruaja me të Zeza e

John Singer Sargent

Ti ishe shekullore

Ndezje zjarre teksa ecje

Mbytur mes gjethesh të thara si

si mbi qilimin e butë të lutjes

 

Kalimi përmes shtegut

Kur shkuat në pelegrinazh

Për t'ju përulur

Bukurisë

 

Dhe për të takuar

Rioshin Bronzino

Para se t'i bashkohej ishullit Böcklin

Ndërkohë që Mezzetin këndonte

Serenatën e tij për ju mbi një stol

Duke vështruar qiellin blu

Dhe Louise de Broglie ishte

Veshur me të njëjtën blu

Duke të t'vështruar ngado që shkoje

 

Nëse ke qenë vetëm

Apo me mikun tënd

- Që gjithashtu dukej

i larë me zjarr -

Nëse je në West Village

Apo në East Village

Duke darkuar së bashku

Nën flakën dridhëruese

Të qiririt

Magjia ju mëkon me gji

Qumështi i saj

Pikuar nga perëndimi shumëngjyrësh

 

Edhe sot ndonjëherë

Kur je e vetmuar

Ti thith kujtimin e

Rapsodisë së Nju Jorkut

Të cilën ai ta kushtoi ty,

Me sytë e tij të trishtë

 

Ti përhap muzikën e tij

Në vende të fshehta të

Ditës

Duke menduar fytyrën e tij

Të hollë si një shpatë dhe

Përkëdhel me sytë tu

Sytë e tij

Mbushur me dëshirë

Nën flakën drithëruese

Të qiririt

 

Kur prerja e mjegullës

Me këmbët tuaja

Pamjen e Parisit

Rishfaqen para teje

 

 

 

 PARISI

Paris ndonjëherë të kujton

një lak të padukshëm

fshehur pas perdeve

të ndjesive të trazuara

e buzëqeshjeve të brishta

           

Vërtetë shpirti im

është dënuar nga kjo?

 

Ndonjëherë është burg

me porta të hapura

drejt vetmisë

drejt erërave të gjuhëve

që ulërijnë si çakejtë.

Dhe shirat që shfryjnë si erërat

teksa një fjalë e ashpër

krijon oden e trishtimit.

 

Shkojnë (kalojnë) fantazmat e të vdekurve të mi

përgjatë deteve imagjinare

para syve gjysmë-mbyllur

si veliera

të zymta e të qelbura

rënduar nga shpresa të rreme

duke më kujtuar qytetet antike

dhe jetët e mia të shkuara.

 

A ka gjë më të trishtë se të sjellësh ndërmend gëzimet?

 

Më imazhet e gëzimit përzihet

ajo e djaloshit me qafë të prerë

e një gruaje me trupin e coptuar

e një njeriu që si një buall ripërtyp

jashtëqitjen e tij

Ky planet

kjo anije mostrash

këndon psalme funebre

dhe këlthet si një zog grabitqar.

 

Qytete e mia janë në zi

Parisi herë është burg

e herë harè

që thyen zinxhirët e trupit

dhe harbon

 

Herë bëhet ëndërr

mes goditjes së kambanave

si një tufë e macesh të lagura në lumin

mbushur me fekale.

 

 

 

QYTETI DHIMBJE

 

 

Në të dy anët e qytetit dhimbje

ngrihen

dy shkurre gjigande

e mes gardheve të gjelbër

të zgavrave pa sy janë shtëpitë

 

Një plak një burrë një qen dhe një nuse plot nur

e thërrmojnë dhimbjen

për të bërë përpara

 

Papritur dëgjohet

një e qeshur

 

E qeshura e ndonjë të huaji

larë më lotët

e të masakruarve

 

                        (në kujtim të Srebrenicës, 2016)

 

 

Përktheu Silvana Leka

 

 

 

28 July 2017

Vlerësim për antologjinë letrare Glückliche Wirkungen (Berlin 2017) ku është botuar edhe tregimi "Qeli prej letre” i Arian Lekës

Vlerësim për antologjinë letrare Glückliche Wirkungen (Berlin 2017) ku është botuar edhe tregimi "Qeli prej letre" i Arian Lekës (në gjuhën gjermane ky tregim është përkthyer nga Zuzana Finger dhe mban titullin "Die Zelle aus Papier"). 
Hartues të antologjisë: Alida Bremer dhe Michael Krüger
________
Glückliche Wirkungen (Berlin 2017) was recommended by Tip Berlin magazine. 
It says: "Literary travels in possibly better worlds, in any case divers worlds with authors from 57 OSZE States: Essays, stories, Lyrics. Great! "
________
Träumt noch irgendjemand von einer besseren Welt? Diese Frage stellt Alida Bremer zusammen mit dem früheren Hanser-Verleger Michael Krüger für das Buch „Glückliche Wirkungen. Eine literarische Reise in bessere Welten". 57 Autoren aus den 57 KSZE-Staaten erzählen von ihren Träumen, ihren Hoffnungen und ihrer oft großen Skepsis, wenn es um eine bessere Welt geht.

Das Buch ist auch eine Reise durch die enorme Vielfalt Europas und dafür ist die Autorin und Übersetzerin Alida Bremer die geborene Reiseleiterin.

Total Pageviews