07 May 2018

REVSTA POETEKA 47 - EUROZINE PARTNER - ARTI I ANGAZHUAR NE SHEKULLIN XXI

Poeteka Nr. 47






































































Përmbajtja (No. 47: 2018) 


Status

Fq. 4 Silvana Leka - Letërsi e angazhuar – art politik


Letërsi në shekullin XXI

Fq. 10 Jazra Khaleed - 7 poezi dhe 1 prozë poetike

Përktheu Eleana Zhako

24 Miloš Živanović - 13 Poezi

Përktheu Ben Andoni

Fq. 48 Ardian-Christian Kyçyku - Pjesa e pakripur e lotëve - rrëfim

Fq. 53 Gentjana Minga - 10 poezi


Kritikë letrare

Fq. 64 Raffaele Taddeo - "Ciao mama: Un saluto di Bolzano"


Studim

Fq. 58 Albert Gjoka - Parateksti kundër tekstit


Ad Honorem

Fq. 82 Jean d'Ormesson - Pse duhet lexuar Jean d'Ormesson sot?

Fq. 86 Kronologji:

Fq. 87 "Një ditë do iki pa i thënë të gjitha"

Fq. 95 Jean d'Ormesson përmes 8 librave m. t. lexuar

Përktheu Miriam Neziri - Angoni

FactFiction

Fq. 104 Arian Leka - Luftë e Ftohtë në bibliotekë


Ballkanologji

Fq. 116 Aleksandar Pavlović - Çfarë mund të mësojnë gjermanët dhe francezët prej serbëve dhe shqiptarëve?

Fq. 126 Jeton Neziraj - Faruk Begolli, jeta mes Beogradit e Prishtinës

Fq. 132 Saša Čirić - Braktisja çerdhes së gjarprit

Fq. 146 Dushko Lopandić - Lidhjet dinastike serbo-shqiptare në Mesjetë


In Memoriam

Fq. 155 Et'hem Haxhiademi - Skënderbeu - tragjedi


Expo - Graf

Fq. 178 Meri File Arti i nudos

06 May 2018

Revista gjermane, Arian Leka: Kufoma e kapitalizmit mban erë të mirë

Revista gjermane - Arian Leka: Kufoma e kapitalizmit mban erë të mirë

(mbi artikullin e shkrimtarit Arian Leka, Bakër Spaçi për antenna, dhe pushkë erotike"- ("Kupfer aus Spaç für Antennen und erotische Waffen – Schizophrenes aus einem untergehenden Staat), botuar në revistën gjermane "Gerbergasse 18"

Revista gjermane e përtremuajshme që i kushtohet historisë dhe politikës bashkëkohore, dhe që ka në vëmendje trashëgiminë historike evropiane të shek. XX, rivlerësimin e proceseve historike në Gjermani, dhe të diktaturave në Evropën Juglindoren, por në këtë numër i kushtoi vëmendje tematikave që lidhen me vitin 1968, ku në këtë kontekst boton edhe artikullin "Bakër Spaçi për antena", të Arian Lekës

Revista "Gerbergasse 18" që botohet në qytetin universitar të Jenas në Gjermani ka publikuar një ese të shkrimtarit shqiptar, Arian Leka me titull "Bakër Spaçi për antenna, dhe pushkë erotike". Në gjuhën shqipe kjo ese politico-kulturore është botuar në 2016, ndërsa është përkthyer në gjermanisht nga Zuzana Finger. Kjo revistë e përtremuajshme që i kushtohet historisë dhe politikës bashkëkohore, ka veçanërisht në vëmendje edhe trashëgiminë historike europiane të shekullit XX, rivlerësimin e proceseve historike në RDGJ dhe të diktaturave në Europën Juglindore, por në këtë numër i kushtoi vëmendje tematikave që lidhen me vitin 1968. Vëmendja kryesore e këtij numri i përket "Pranverës së Pragës", por tematikat zgjerohen drejt protestave të rinisë në mbarë botën, vrasjet politike në SHBA, përfaqësimin e Gjermanisë me dy ekipe sportive të ndara në Olimpiadë, lufta në Vietnam, pjesë e së cilës bëhet edhe tematika shqiptare përmes artikullit "Kupfer aus Spaç für Antennen und erotische Ëaffen – Schizophrenes aus einem untergehenden Staat", i cili shoqërohet nga foto dokumentare nga arti shqiptar i realizmit socialist, skulptura e mozaik, si dhe slogane murale të Shqipërisë nën diktaturë,  të cilat ishin në fokusin e punës së artistit austriak Christian Thanhauser dhe të Neviana Dostit.

Artikulli i Arian Lekës "Bakër Spaçi për antena dhe pushkët erotike" shqyrton të kaluarën komuniste në Shqipëri, por nuk ndalet vetëm aty. Autori lidh vitin e tij të lindjes (1966) me lëvizjen ateiste dhe antiklerikale shqiptare (1967), me daljen e Shqipërisë nga "Traktati i Varshavës" (1968), me liberalizimin jetëshkurtër të jetës në Shqipërinë diktatoriale, me kujtesën rreth "Pranverës së Pragës", kur ambasada e Shqipërisë në Çekosllavaki, siç kujtojnë, përdesh u pushtua nga trupat sovjetike, gjë që në gjuhë simbolike donte të thoshte pushtim në distancë edhe i Shqipërisë. Pjesë e kësaj ese bëhen gjithashtu edhe kampet, vendinternimet dhe burgosjet politike, sidomos të artistëve, të shkrimtarëve dhe të përkthyesve, të cilat vendosen në kontekstin e eksodeve masive të viteve 1990-1991, kur portet u pushtuan jo nga ushtria e NATO-s, po nga shqiptarë që lanë shpresëhumbur vendin e tyre. Në teskt gjen jo thjesht kujtime, por refleksione ndaj asaj kohe kur "…në revistat me humor politik shihje karikatura mbi kapitalizmit, me trupin kufomë, një përplasje përfytyrimesh, pasi sendet-simbole që detarë sillnin prej perëndimit kapitalist mbane aromë të mirë. Kufoma e kapitalizmit mbante aromë të mire". Për të shtjelluar përfytyrimin e tij nga ajo kohë Arian Leka përdor mineralin e bakrit që të burgosurit politikë nxirrnin nga thellësia e minierave dhe antenat me te cilat kapeshin sinjalet televizive të Perëndimit. "Por, teksa kërkoja nëpër natë imazh të qartë televiziv, unë nuk e dija. As nuk e merrja me mend se bakri prej nga prodhoheshin tubat e antenave, prodhohej nga minerali që nxirrnin në Spaç të burgosurit politikë. Takon absurdin po ta ndjekësh këtë përfytyrimin", shkruan Leka. Pjesë e këtyre vëzhgimeve bëhen edhe rrezikimi i demokracisë nga autoritarizmi dhe dhuna në kushtet e një shoqërie që funksionon jashtë kornizës së ligjit dhe të një shteti me institucione të personalizuara. Më herët, krijimtaria e Arian Lekës është botuar edhe në anglisht. Në vitin 2011 tregimi i tij me titull "Vëllezër në brisk" (Brothers of the Blade) përkthyer nga Sara Lynn Smith, është bërë pjesë e antologjisë "Tregimi më i mirë europian" (Best European Fiction, Dalkey Archive Press), përzgjedhur dhe edituar nga shkrimtari Aleksandar Hemon me parathënie nga romancieri irlandez Colum Mçann.

Fragmente nga eseja "Bakër Spaçi për antenna": 

  1. "Ç'eksportohej si mineral, rikthehej në formë tubash në Shqipëri. Cikli i jetës përfundonte mbi tarraca e apartamenteve të njerëzve të tjeshtë, ku antenat futnin klandestinë në shtëpi. Ishin sinjalet televizive të Perëndimit. Ishte evolucioni i grimcave prej bakri që, përmes të burgosurve politikë, na ndihmuan të shihnim përtej. Por hera-herës ekrani mjegullohej. Në shtëpi mbërrinin zhurma që të kujtonin ngashërimet. Shfaqeshin fasha dhe rripa të zinj, si veshjet e të burgosurve, të kohës së Chaplin-it. Sot duhet kthjelltësi mendore, jo ekzotikë, për ta besuar se nuk mund të kenë qenë të tjera duar veç duarve të poetëve, të artistëve, të piktorëve, të klerikëve, të përkthyesve dhe të mendimtarëve të burgosur ao që zgjateshin nga galeritë për të rrotulluar antenat drejt sinjaleve të qartë. Ishin ato duar që nuk bënë sa ne dëshironim, por bënë sa mundën që, antenat e drejtuara ditën nga Tirana dhe natën nga stacionet e Perëndimit – prej nga mbërritën pamje të klonuara të Shqipërisë bahçe me lule dhe të parajsës së reklamave – të ktheheshin drejt asaj që ndodhte në kampe, në burgje dhe nëpër të gjithë Shqipërinë. Ata e kishin bërë pjesën e tyre të mundimit. Në kohën e Perdes së Hekurt, u përpoqën të na hiqnin perden nga syri."
  2. "Por me gjithë mundimin, grykat e galerive nuk i vështruam dot kurrë grykat prej nga buron drita dhe as si ekrane prej nga mund të shihej më thellë dhe më mirë. Tek tunelet e nëndheshëm dhe te galeritë nuk dalluam tejqyrat për të parë më larg. Burgjet politikë u hapën në të njëjtën kohë kur u thyen portet, kur filluan eksodet, kur ajo që ishte rrënuar u shthur dhe, kur ata që duhet të rrinin në vend, ikën larg. Me të rënë perdja, dalluam se të gjithë kishim qenë brenda të njëjtës zonë përndjekjeje dhe keqtrajtimi. Kemi jetuar të gjithë në të njëjtin kamp përqendrimi, dëgjoj të thonë. Ndoshta po, ose po. Por kishin qenë jo pak ata që "kampi" vetiak i përqëndrimit i kishte qëlluar me pamje nga deti apo me pamje nga bota. Po. Brenda këtij hapësire të rrethuar me tela gjemborë, nga porti tek piramida më e fundit në kufi, mund të kishim përjetuar ndjesinë e të burgosurit, por vetë pak kishin qenë ata që provuan burgimin dhe jo të gjithë të burgosurit vuajtur të njëjtin burg."
  3. "Me gjithë ndonjë regëtimë dhe përpjekje për t'i bërë bërë ekzotike dhe të jetueshme fundin e viteve '60, ne shqiptarët nuk u bëmë dot pjesë e Pranverës së Pragës dhe as e lëvizjeve studentore të Parisit 1968, që filluan me tri fjalë: Egalité! Liberté! Sexualité! Jazz. Seks. Drogë. Këto ishin fjalët që pëshpëriteshn te ne, duke ndryshuar liberalizimin e jetës me lirinë. Këto tri fjalë gjuha shqipe nuk i shqiptonte dot, sidomos në publik. Kaq për në tokë. Në det nuk kishte fjalë: ishin tri linja fuçish. Fuçia e parë. Fuçia e dytë. Fuçia e tretë. Askush nuk u ikte dot. Ishin kode të një alfabeti minimalist. Fuçitë ishin gjuha e parë e huaj që kam mësuar. Shkronjat latine të alfabetit shqip dhe notat muzikore i mësova më vonë. Fuçitë të para, që ndodheshin vetëm pak metra larg bregut, ishin "fuçitë këshilluese". Fëmijët, por dhe ata që notonin disi, mund të shkonin, madje mund të çlodheshin duke u kapur pas tyre. Ajo ishte zona komforte e notimit – hapësira e pëlqyer. Gjithçka në rregull me çdo gjë dhe me të gjithë.Rreshti i "fuçive të dyta" ndodhej disi më thellë. Kordoni i tyre ishte rreshti i "fuçive paralajmëruese". Pluskonin rreth 200 metra larg bregut dhe ishin për notarët e mirë. Deri aty lejohej. Për të sfiduar veten, por jo tjetërkënd. Por më e rëndësishmja mes radhëve të fuçive ishte rreshti i tretë. Pakkujt i shkonte mendja ta shpërfillte këtë radhë fuçish. Ata që i kapërcyen guxuan, por nuk patën fat të mirë. Asgjë nuk e pasqyronte më qartë izolimin e Shqipërisë se ato fuçi të vetmuara, mbërthyer pas fundit ranor të detit. Prania e tyre ishte e frikshme, agresive, si të luaje mbi mina detare. Përtej "fuçisë së tretë" ishte deti i hapur dhe se pas detit të hapur ishin "botët e lira" të cilat, si të ishin vise përrallash, shfaqeshin në ekran vetëm pas mesnate, kur kthenim antenat prej bakrit drejt detit.

Arian Leka botohet në revistën gjermane “Gerbergasse 18”

Arian Leka: Bakër Spaçi për antena dhe pushkët erotike

Revista e përtremuajshme gjermane "Gerbergasse 18", që botohet në Jena dhe që i kushtohet historisë dhe politikës bashkëkohore, por që ka posaçërisht në vëmendje edhe trashëgiminë historike europiane të shekullit XX, në No. 86 të saj (1/2018) boton artikullin e Arian Lekës me titull "Bakër Spaçi për antena dhe pushkët erotike". Artikulli u përkthye në gjermanisht nga Zuzana Finger. Veç tekstit, artikulli përmban fotodokumente nga arti shqiptar i realizmit socialist dhe slogane murale të Shqipërisë nën diktaturë, të cilat ishin në fokusin e punës së artistit austriak Christian Thanhauser dhe të Neviana Dostit.
Në këtë numër përurues "Gerbergasse 18", që është një platformë botuese që merret në mënyrë të veçantë me rivlerësimin e proceseve historike në RDGJ dhe të diktaturave në Europën Juglindore, u kushton vëmendje të posaçme tematikave që lidhen me vitin 1968.
Në të gjejnë vend tekste mbi Europën dhe botën në një vit mjaft të veçantë për historinë si dhe disa nga momentet kyçe dhe më kulmore të asaj trashëgimie politike, historike dhe kulturore, prej së cilës tanimë jemi distancuar në 50 vjet. Kjo largësi ka dhënë mundësi për studime, artikuj dhe analiza specifike, siç vijnë edhe në artikullin e Arian Lekës "Bakër Spaçi për antena dhe pushkët erotike".


Fokusi qendror i këtij numri të revistës mbetet "Pranvera e Pragës" dhe zhvillimet në Çekosllovaki, por tematikat zgjerohen drejt protestave të rinisë në mbarë botën, vrasjet politike në SHBA, përfaqësimin e Gjermanisë me dy ekipe sportive të ndara në Olimpiadë apo luftën në Vietnam.
Artikulli i Arian Lekës analizon dhe përpunon të kaluarën komuniste në Shqipëri, duke lidhur vitin e lindjes së autorit (1966) me lëvizjen ateiste dhe antiklerikale shqiptare (1967), me daljen e Shqipërisë nga "Traktati i Varshavës" (1968), me liberalizimin jetëshkurtër të jetës në Shqipërinë diktatoriale, me kujtesën rreth "Pranverës së Pragës", kur ambasada e Shqipërisë në Çekosllovaki, siç kujtojnë diplomatët, përdesh u pushtua nga trupat sovjetike, gjë që në gjuhë simbolike donte të thoshte pushtim në distancë edhe i Shqipërisë. Pjesë e trajtimit në artikullin e Lekës bëhen gjithashtu edhe burgosjet politike, sidomos të artistëve, shkrimtarëve dhe përkthyesve, të cilat vendosen në kontekstin e eksodeve masive të viteve 1990-1991 dhe rrezikimi i demokracisë nga autoritarizmi dhe dhuna në kushtet e një jete që funksionon jashtë kornizës së ligjit dhe rregullave dhe të një shteti me institucione të personalizuara.
Nuk është hera e parë që krijimtaria e Arian Lekës botohet gjermanisht. Pas publikimit në Austri të vëllimit me tregime "Ein Buch, Ein Meer", botimet e këtij autori pasurohen me teksteve të tjera botuar në Gjermani. Mes tyre veçohen artikuj dhe shkrime të tjerë me natyrë studimore dhe letrare, të tillë si DURRËS, GEOEMOTIONEN (Von der Multikultur der Autarkie zur Monokultur der offenen Stadt), GEBOREN IN DER PROVINZ (Ein Geschenk mit Namen Durrës – Eine Stadt mit dem Rücken zum Meer), MEER DES ARGËOHNS (Albanien und der Rest der Ëelt – Schönheit, Hoffnung und Grauen), QUADRAT IM SCHLACHTFELD (Illyrer, Myrmidonen, Aromunen und Zigeuner – Balkanische Erinnerungen), përkthyer nga Loreta Schilock për revistën e njohur të Berlinit "Lettre International". Vetëm disa muaj më parë tregimi "Die Zelle aus Papier" (Qeli prej letre) i Arian Lekës u bë pjesë e antologjisë me titull "Glückliche Ëirkungen", botuar nga Ullstein Buchverlage-Berlin dhe sjellë në gjermanisht nga Zuzana Finger.


Më herët, krijimtaria e Arian Lekës është botuar edhe në anglisht. Në vitin 2011 tregimi i tij me titull "Vëllezër në brisk" (Brothers of the Blade) përkthyer nga Sara Lynn Smith, është bërë pjesë e antologjisë "Tregimi më i mirë europian" (Best European Fiction, Dalkey Archive Press), përzgjedhur dhe edituar nga shkrimtari Aleksandar Hemon me parathënie nga romancieri irlandez Colum Mçann.
Tregimi "Brothers of the Blade" i Arian Lekës ka pasur recensione e shënime kritike vlerësuese. Mes të cilave dallon teksti i shkrimtarit Peter Byrne, nën titullin "Nonstandard Tales From The Real Europe". Ndër të tjera, autori shprehet: "Arian Leka na trondit me rrëfimin e tij, tek na përball me peshën e përgjegjësisë që mund të rëndojë mbi familjen shqiptare. Veçse një barrë e atillë rëndon po aq edhe në një mori vendesh të tjera europiane. Është interesant portretizimi i ndjerë i anoreksisë nga Hilary Mantel, që vëzhgon një familje britanike në kahun "perëndimor" të Europës, ndërkohë që familja te tregimi i Arian Lekës është e njësuar dhe nënkupton "edukim prindëror", ndërsa në Shqipëri ajo merr kuptimin e "detyrimit fisnor".
Shkrimtari dhe studiuesi letrar Brandon Wicks, në "Art & Literature", duke shkruar rreth antologjisë "Best European Fiction" nënvijëzon, duke e përfunduar mendimin e tij me një vështrim mbi krijimin e Arian Lekës: "Vëllimi përfundon me një tekst të shkurtër, ngarkuar me tension të pabesueshëm, me tregimin elegant "Vëllezër në brisk" i autorit Arian Leka, ku si në një ritual, personazhi është i detyruar rruajë fytin pa qime të të vëllait në ditën që atë do ta bëjnë dhëndër – një çast i vogël domethënës, i ngarkuar me ankth dhe me dëshira sublime".

Kritiku dhe shkrimtari Kevin Frazier, në tekstin botuar në "A Map of Faces", duke parashtruar për lexuesin sinopsin e tregimit thekson gjithashtu: "…Në paraqitjen shqiptare, 'Vëllezër në brisk' nga Arian Leka, vëllai i madh duhet të rruajë vëllain më të ri në një akt të ndërlikuar përkushtimi dhe keqardhjeje, përshkruar me nëntinguj të dhunshëm dhe që na kujtojnë skenën e të njëjtit rit nga "Benito Cereno" e Herman Melville-it. Vëllai i vogël, një njeri guximtar dhe tërësisht njerëzor, për vite me radhë ka qenë shtylla e familjes, por që tash, kur martohet, i duhet të ndahet prej saj. "Pas gjithë kësaj" – vëllai i madh ngarkohet me dilemën – "…nëse vëllai ynë i vogël nuk do të jetë më baba për ne, cili do të jetë ati ynë i vërtetë? Po unë kush do të jem? Çdo të jemi ne të gjithë, babai, motra, nëna dhe unë vetë, kur ai të mos jetë më ky që është? Kur të mos na përkasë më ne, por njerëzve të tjerë, atyre që sot po bëhen gati të mësyjnë në jetën e tij, duke na flakur ne të gjithëve, familjarëve të tij jashtë nga parajsa jonë". Teksa mediton me brisk në dorë mbi fytyrën e vëllait të vogël, akti na kthen mbrapsht, në të kaluarën e familjes: "…Kudo plagë, vraja, blana, lytha të vegjël, gropëza, të çara e vijëzime sa do të mjaftonte vetëm një kalim i pakujdesshëm brisku, që fytyra të lahej në gjak. Dhe sakaq, fëmijëria, koha e pakthyeshme kur ata ishin të pandarë, i kaloi brenda një çasti. Mes gishtërinjve dhe në hapësirën mes dy plagëve iu faneps një tjetër kohë: koha kur ata llangosnin njëri-tjetrin me bojë këpucësh e me kolinoz në gushë, nën hundë e në faqe për t'u bërë sa më shpejt burra me mustaqe të sajuara…". Historia mbyllet me një shënim që do të shërbente si një epigraf për të gjithë përmbledhjen: "Ne ndryshojmë veten për shkak të të tjerëve, ne paguajmë çmim të lartë vetëm për të qenë së bashku…".
Këto u paraprinë botimeve të pritshme të Arian Lekës në polonisht, ku së shpejti do të botohet një artikull kritik mbi letërsinë shqiptare në kuadrin e "letërsive të vogla" si dhe përmbledhjes me tregime "Shpina e Burrit", që do të botohet brenda vitit 2018 në Beograd.

*Artikulli botohet në revistën gjermane për historinë e politikën bashkëkohore

Emina Žuna - READING BALKANS-2018 - TIRANA's WRITERS IN RESIDENCE

Emina Žuna është autorja që vijon Programin READING BALKANS-2018, që organizohet nga POETEKA me mbështetje nga Programi Creative Europe i Bashkimit Europian dhe TRADUKI. Ky program mirëpret dhe bashkon në një platformë të vetme poetë, eseistë dhe dramaturgë nga Europa Juglindore (Shqipëria, Bosnjë-Hercegovina, Bullgaria, Kroacia, Kosova, Maqedonia, Mali i Zi, Rumania, Serbia dhe Sllovenia.

Emina Žuna lindi në vitin 1981 në Jajcë, Bosnjë dhe Hercegovinë. Ajo shkruan prozë, ese, dramaturgji dhe artikuj mbi letërsinë dhe kinematografinë. U diplomua në Sarajevë për Psikologji, sudime të cilat i kreu në vitin 2005. Nje vit më pas, gjatë vitit 2006 ajo përfundoi studimet edhe për Letërsi Krahasimtare, përfshi edhe Studime mbi Bibliotekat.

Në vitin 2004 Emina Žuna u bë fituese e çmimit "Karim Zaimović", si meritë për studime të suksesshme në Kolegj. ​ Në vitin 2011 ajo fitoi bursën dyvjeçare Erasmus Master Mundus, falë së cilës kreu studime dhe specializime të thelluara Master mbi Kulturën Letërsinë dhe Europiane,  pranë Universitetit të Bolonjës dhe Universitetit të e Strasburgut.

Emina Žuna ka fituar disa çmime për prozën dhe tekstet e saj skenike. Tregimet e saj janë përkthyer në gjuhën angleze dhe në sllovenisht. Romani "Planjax" (2016) fitoi u bë fitues i konkursit të Fondacionit për Botimet në (2015), duke u cilësuar si një prej dorëshkrimeve më të mira vendase. Gjatë vitit 2016, krijimtaria e saj u përzgjogj për dy çmime rajonale: "Mirko Kovač", në kategorinë e autorit të ri dhe çmimin "Meša Selimović, në kategorinë e romanit më të mirë. Romani i saj i dytë, "Njeriu i së Ardhmes", është në përgatitjet e tij përfundimtare përpara botimit.

Emina Žuna publikuar shpesh në revista kombëtare dhe rajonale për letërsinë dhe kulturën (Sarajevske sveske, Zarez, Odjek, Tema, Bosna franciscana, Avlija, Behar, Treća, Polja, Zeničke sveske, Idiot, Ne-ma, etj). Ajo është gjithashtu aktive në mjaft revista online apo në portalet në internet (Afirmator, Etna, portal Strane, voxfeminae, e-novine etj), duke bashkëpunuar gjithashtu edhe me emisione radiofonike si Da sam Šejn - Zagreb, Tragovima bosanskog kraljevstva - Zenica, Zabilježene – Sarajevo.

Emina Žuna punon gjithashtu si psikologe dhe gazetare e pavarur. Pjesa më e madhe e artikujve të saj në gazetari përfshijnë komentet, rishikime mbi median, shqyrtimet letrare dhe filmike.

Programi READING BALKANS 2018 i kushton vëmendje të veçantë atyre shkrimtarëve që si temë qendrore të krijimtarisë kanë rolin e kulturës në shoqëritë pas konfliktit, rëndësinë e dialogut për të luftuar nacionalizmin dhe intolerancën si dhe tema të tjera bashkëkohore që prekin çështje të pajtimit mes vendeve fqinjë.

 

Total Pageviews