Më datë 11 tetor 2019, dr. Arian Leka, studiues në Institutin e Gjuhësisë dhe Letërsisë, pranë Akademisë së Studimeve Albanologjike mbajti në sallën "Aleks Buda" ligjëratën: "Konceptet bazë të mendimit dhe kulturës kineze". Kjo veprimtari u organizua nga Akademia e Shkencave të Shqipёrisё nё bashkëpunim me Universitetin e Gjuhёve tё Huaja tё Pekinit, në kuadër tё 70 vjetorit tё vendosjes sё marrёdhёnieve diplomatike midis Shqipёrisё dhe Republikës Popullore tё Kinës.
Në këtë ligjëratë dr. Arian Leka paraqiti mes të tjerave edhe një dokument nga "Diturija" e vitit 1916, përmes së cilit dëshmohen fillesat e komunikimit mes filozofisë së lashtë kineze dhe kulturës shqiptare. Përmes artikullit të Lumo Skëndos "Miqtë dhe armiqtë e Shqipërisë", ku autori përkthen e citon Konfucin, data e vendosjes së "marrëdhënies filozofike" dhe komunikimit kulturor mes dy kulturave bëhet më e hershme se sa 70 vjet, duke sjellë gjithashtu edhe një tjetër datë edhe për përkthimin e filozofisë kineze në gjuhën shqipe.
Aspekte të tjera të trajtuara në kumtesë ishin qasja e filozofisë kineze jo vetëm ndaj jetës akademike dhe të katedrave, por edhe ndaj përditshmërisë, si dhe trajtimi i të menduarit dhe filozofimit si një entitet shpesh edhe më të rëndësishëm se sa besimi. U theksua fakti se filozofia e lashtë kineze u ofrohet ushtruesve të saj jo si udhëzuese, por udhërrëfyese, që nuk e urdhëron, por e udhëzon njeriun.
Në këtë ligjëratë dr. Arian Leka paraqiti mes të tjerave edhe një dokument nga "Diturija" e vitit 1916, përmes së cilit dëshmohen fillesat e komunikimit mes filozofisë së lashtë kineze dhe kulturës shqiptare. Përmes artikullit të Lumo Skëndos "Miqtë dhe armiqtë e Shqipërisë", ku autori përkthen e citon Konfucin, data e vendosjes së "marrëdhënies filozofike" dhe komunikimit kulturor mes dy kulturave bëhet më e hershme se sa 70 vjet, duke sjellë gjithashtu edhe një tjetër datë edhe për përkthimin e filozofisë kineze në gjuhën shqipe.
Aspekte të tjera të trajtuara në kumtesë ishin qasja e filozofisë kineze jo vetëm ndaj jetës akademike dhe të katedrave, por edhe ndaj përditshmërisë, si dhe trajtimi i të menduarit dhe filozofimit si një entitet shpesh edhe më të rëndësishëm se sa besimi. U theksua fakti se filozofia e lashtë kineze u ofrohet ushtruesve të saj jo si udhëzuese, por udhërrëfyese, që nuk e urdhëron, por e udhëzon njeriun.
Kjo filozofi bëhet prijëse drejt një bote që kultivon mendimtarin te çdo njeri dhe e vështron njeriun si kulminacion të qenies, për të nxjerrë prej njeriut jo një individ thjesht më të mirë, por një individ më të plotë, të aftë të përmbushë detyrën e vet si qytetar i një vendi, si qytetari i botës, por për të qenë në të njëjtën kohë edhe qytetar i Gjithësisë, në harmoni me vullnetin e Qiellit dhe Dëshirat njerëzore.
Temë e trajtimit ishte edhe çështje e bashkëkohësisë së filozofisë kineze dhe vlera e përdorimit të saj në botën moderne.
