ERVINA HALILI
Macet
macet që pikturon ajo kanë shprehjen e fytyrës
së tij kur hapë sytë n'mëngjes
në barkun e maceve lundrojnë peshq të artë
edhe nji kopsht me lule në natë rri stolisun nga yjet
e ajo aty pushon kruspullitun
ma tha që në yje dëgjon përhershëm nji tingull që pergatitet me ra n'tokë
si diamant që provon me u thy
të nesërmen ai nuk u kthy ma
ajo vari pikturat e maceve në mur
si diamante që provohen me u thy
Zonjë
zonjë, unë
kisha me ikë me të në diejt xheloz të gjumit
në lumenjtë e heshtjes kisha me ia la kryet me ujë të vakët
flokët kishin me iu ngjitë në ballin e menduem
une pandalë buzët e qulluna kisha me ia puthë
e ai kish më m'shiku me faj
unë jam nji fëmijë
i sapodalë nga veza e peshkut të bronztë
ai kish me m'shiku me faj
unë jam nji tel i çakorduem harpe
e ai kish me m'shiku me faj
unë jam udhëtare treni
e binarët i kanë thy
e binaret janë thy
zonjë, unë
do të ngjitesha në trupin e tij të djersitun
derisa kangë perëndish të baheshin frymë e pakontrollueme qenësie
derisa shiu të harrojë të përplaset mbi çatinë time
e ai kish me m'shiku i trishtuem
se kisha me i ngja e humbun nga jetë kambësorësh
se kisha me i ngja në kllapi eternale muzash
se kisha me i ngja e zbehun
e sëmurë mbi gjoksin e tij
me ethe mbi ramjen e ngadalshme të yjeve
e qielli kish me bubulli me të madhe, zonjë
e qentë nuk kishin me e ndalë lehjen deri n'agun e purpurt
kisha me i dëgju ninullat e frymëmarrjeve të tij të randa,
gumëzhitjen e çarçafëve të lagun
dhe nji za kumbues prej nëntokës së vdekun
kish me ma thirr emnin
unë nuk kisha me qenë aty
me gishtërinjt n'flokët e tij të vajosun
kisha me qenë tue beku mirazhin tim
e ai kish me u habitë me zhdukjen time t'ngadaltë
kish me e pa hijen time rrëshqitun nga duart bashkue hanës
me thonjtë e mi të mprehtë zonjë
në shpinën e tij të rrëshqitshme
kisha me e vargëzu poezinë ma të përshpirtshme
nuk kisha m'e lendu
betohem
nuk kisha m'e lëndu
por ai kish me lëngu
për dhimbjen e tij të ambël
e qielli po bubullinë me t'madhe sot
edhe qentë nuk po ndalen së lehuni deri n'ag t'purpurt
mos e kërko ma te unë zonjë
njeriu yt iku me gjethet
provo me e ba atë që unë kisha me e ba
ndoshta ka me t'shiku me faj
i trishtuem
i habitun
se... ke me i ngja në mu
më fal o gru …
Mosdita tjetër
diku mes njerëzish ai mbështeti kryet n'gjoksin e saj
ajo ia ledhatoi flokët
diku mes njerëzish ajo çkopsiti pullat
ai i futi kryet mes gjinjëve dhe mbylli sytë
pâ andërr
të gjithë njerëzit faniteshin me perëndimin
pos saj
kur u çu diku mes njerëzish
ajo kurrë nuk kishte qenë
Në pyll
Në pyll âsht nji kangë
unë nuk e kuptoj
ajo më thërret pameshirshem
në ritëm
trokaik
unë vallëzoj
halucinante
askush nuk më sheh
vec pasqyrave varun drunjeve
në pyll âsht nji mur
edhe tre të tjerë
formojnë nji kub
unë rri aty
në mes
bashkë me nji flutur
që nuk do
krahët m'i çelë
dremit mbi gjunin tim
pylli ka nji za
unë nuk e kuptoj
ai më lutet
më lutet
'hapi sytë
më nxirr prej teje
Le të fërfëllijmë të dy në erë"
unë hapë sytë
dhe pylli
bahet
Graz, Schlossbergplatz 10, Mars 2016
Merkuri
tokë e rrahun pikash strukun nën shputat e mia drojshëm
drojshëm
njerëzit e ngulun n'drrasë t'thyeme
gozhda t'dryshkuna prej lashtësie krylshëm pushojnë
mendueshëm
dikush be ka zanë se
jam shtrigë e m'ka thirrë n'andërr e unë paskam shku
e n'andrra t'mia moti shkue s'jam
veç shkallë ka
lart poshtë lart
mjellmë e zezë lundron n'kryet tem
e ha gjumin
dikush be ka zanë
unë qenkam vetë mjellma e zezë n'kryet tem lundrue
ti ke shku
toka rrahet prej pikave
që shtrengojnë mallin si gishtat e tu
gërvishtin mbi shpinën time
fytyrën e imagjinatës së zotit
dikush be ka zanë
jam shtrigë e m'paska thirre n'andërr e unë paskam fluturu
për mos m'u kthy kurrë
mes diejsh
* * *
ka me ardhë vjeshta njeriu im
e gjethet kanë me i fshi vijat e kufijve në
asfalt
gjithçka ka me ngja në
erosin e nji bote tjetër
e nji ditë kur s'mbetet gja tjetër për me u
shkundë
kanë me ra puplat nga krahët e tu
mbi vajin e bebeve qe lindun s'janë…ende
mu gjithmone ka me qene tuj m'mungu
diçka
që s'e njoh
19 Janar 2016
Confusio
ka me ardhë vjeshta njeriu im
e gjethet kanë me i fshi vijat e kufijve në asfalt
gjithçka ka me ngja në
erosin e nji bote tjetër
e nji ditë kur s'mbetet gja tjetër për me u shkundë
kanë me ra puplat nga krahët e tu
mbi vajin e bebeve qe lindun s'janë...ende
mu gjithmone ka me qene tue m'mungu diçka
që s'e njoh
Foto: Brigitte Hamadey
_____________
Rezidenca letrare "Tirana in Between", e themeluar për herë të parë në Shqipëri nga POETEKA në mars të vitit 2013, e ka zhvilluar veprimtarinë falë bashkëpunimit me rrjetin TRADUKI, me Ministrinë e Kulturës së Republikës së Shqipërisë, me Ambasadën Gjermane në Tiranë, Fondacionin kulturor të Liechtensteinit, u ka ofruar mundesi krijuese dhe bashkëpunimi 22 shkrimtarëve dhe përkthyesve letrarë europianë, duke sjellë gjithashtu përmes tyre pasurimin e skenës kulturore shqiptare.
