dada P O E T E K A festival - WHO is WHO
dadaEAST / dadaDAYS / 26-30/09/'16...
organizuar nga POETEKA dhe mbështetur nga TRADUKI Network
Elona Çuliq - Shqipëri
Elona Çuliq (Shkodër, 1986) përfundoi studimet MA. për psikologji organizacionale pranë Universitetit të Tiranës.
Premja artistike e ka shoqëruar që në vogli, por mori hov vitet e fundit duke e identifikuar me zërin e poezisë së saj në gegnisht.
Në gusht të vitit 2015 publikoi librin e parë me poezi gjermanisht – shqip me shtëpinë botuese "Bilingual Verlag" në Austri dhe ka në udhë librin e dytë.
Në këtë rrugëtim ka eksperimentuar me tekstin dramatik, ku në vitin 2015 teksti i saj i parë dramatik "Librari i Venedikut" është pikasur ndër tekstet më të mira.
Botime:
Patitullni – (botimi i parë), "Bilingual Verlag", Austri 2015.
Cikël poezish në antologji letrare:
Aleph letrare 19, Tiranë 2011
Poezia – Arti i fjalës Shkodrane, Camaj – Pipa, Shkodër, 2012
Poeteka 27, 32, Tiranë 2014, 2015
Helicon, Tiranë 2014
Milosao, Tiranë 2015
Antologjia e poezisë së "A Dangerous Method", Albas, Tiranë 2015
Storie di carta, Edizione del Poggio, Poggio Imperiale 2014
"500 poeti Dispersi" dedicato a Giacomo Leopardi, Libro Quinto, 2015
Poesia e Solidarietà, Edizione Internazionale di Poesia e Teatro, Castello di Duino XII Edizione, 2016
_____________
rranjës e kangës
jo pak herë kam besue
se përmbi krye m'kish' mbi nji pemë
e unë isha rranja ngulun thellë
në pllambën e dorës tande
ujti i kulluet i mallit
vërshonte rranjësh e unë harlisesha
në degë që prinin qiellit
e prej trupit çilnin
gjethe që flisnin
më flisnin
stinën për t'cilën
kisha lindë
naltohem drejt kupës së qiellit
me rranjë ngulun në vdeksinë e gjallnimit
harrestare e ligjitimueme stinësh
që shënjojnë në mue kumte pafundësie
e jam djep që përkund kangën
e buzëve ku shkëndon e shuhet
sythi i dritës
që lind qiellin
---------
në nandorin që s'din me mbarue
frymë përmbí frymë
asht lutja e pamësueme
që vjen drejt teje
e brishtë
si stinë e porsalindun
duervogla ku lexohen andrrat
e qiejve të mëdha
lutem
thuej diçka
përndize agun e zhgunit
me t'cilin kam lindë
e krejt çka s'jam do të derdhet
në dimnin e kësaj ode
jam e paftuemja e stinës
trokitje e bëftë në derë
vakt i lugëve t'zbrazuna
ngutem
lutem
unjtem
hapma terrin
jam e zonja e mishit dhe e gjakut
kam ardhë për një shkulm dritë
__________
foto Fahredin Spahija
