1 MARS - XHEVAHIR SPAHIU
TE "GUVA"
Pi me ditën time te "Guva".
Gurët një dritë të fshehtë lëshojnë
të ndriçojnë terrin brenda meje.
O shtjellë e ngurosur:
Pranë Orës së qytetit të absurdit,
ma shuaj këtë etje burri.
Rrëkëllej kujtime.
Çikënganjëçikë.
Një gllënjkë, një vit.
Pi me një gotë antike
kapërthyer nga gjarpri.
A thua me të të ketë pirë Homeri?
A ta kete mbushur Baku vete?
Një gotë verë:
hardhi Ilirie – kokolobo, baliska, serini.
Gëzuar!
Vete e djeshme, e sotme, e tejshme.
Gëzuar!
Dy duar, dy buzë, dy gjethe ulliri.
Gëzuar!
Mes gurëve
sytë e Papa Vojtilës
si puse të thellë;
humboj,
pres të rrahin krahët pëllumbat
në shpellë.
Mu në mes të Tiranës, qytet i absurdit.
Hesht siç dinë të heshtin shpellat, shpella.
Asnjë Amaltea.
Për pakëz tambël mbi buzët e çara,
të merrte arratinë shtara.
E dini? Si s'e dini.
Nga shpella në shpellë udhëton njerëzimi.
Pika e gjakut rrëzohet
nga zemra në humbellë,
gurët si gurë Sizifi mbi krye.
Dashamiri zgjat duart
mos na bjerë guri mbi kokë,
si Pirros.
Ki mëshire, o grua botërore.
Na hidh ca fletë trëndafili,
në vend të gurit
mbi gotat me verë.
Si një puthje intime.
Gëzuar!
Gëzuar, ditëlindja ime.
1 mars 2004
